Bestrijdingsmiddelen: deel 1 - medicijnen

Wat is er te doen tegen chronische hoofdpijn? Kort maar krachtig: niets. Daarom heet het ook chronisch. Maar omdat een mens altijd hoop nodig heeft en omdat er middelen zijn die soms enige soelaas  lijken te bieden, wordt je als c.h. lijder een ware jonge onderzoeker.  Het volgende verslag kan dan ook beschouwd worden als mijn persoonlijke ontdekkingstocht in het land van de bestrijdingsmiddelen tegen c.h. Persoonlijk omdat die tocht er voor iedere c.h. lijder weer anders uitziet. Is voor de één het kauwen op oude broodkorsten het middel tegen opkomende misselijkheid bij migraine, bij een ander is alleen het zien van een broodkorst, wat, het denken aan een broodkorst, nee het denken  aan een aanrecht waar eens een broodkorst heeft op gelegen voldoende voor een run op het toilet.
Zelfs het gebruik van medicijnen, je zou zeggen, simpel:  pijn - pilletje - weg pijn, heeft bij de c.h.er de meest onverwachtse en wonderbaarlijke effecten. Laat ik daar eens mee beginnen.

Medicijnen
Hoofdpijn is de enige kwaal voorzover  ik weet, waarvan je van de medicijnen tegen de kwaal de kwaal zelf krijgt.  Even in JipenJanneketaal hoofdpijn - pilletje - meer hoofdpijn.  Nou is dat niet altijd zo want soms is de vergelijking hoofdpijn  - pilletje - geen hoofdpijn.  Dit houdt de moed er een beetje in, zodat je de pilletjes blijft slikken. Dit werkt zo goed (vraag maar aan gedragsdeskundigen) dat als voornaamste oorzaak van c.h. door de deskundigen: "het slikken van hoofdpijnpillen", wordt genoemd. Eén van de remedies tegen c.h, die, ik moet het eerlijk zeggen, ik nog niet heb geprobeerd, maar het zal er ongetwijfeld een keer van komen, is dat je in het ziekenhuis wordt opgenomen om niets te slikken. Weer zo'n wonderbaarlijke tegenstrijdigheid bij c.h. Je gaat naar het ziekenhuis om niet behandeld te worden.  Overigens heb ik begrepen dat ook dit een tijdelijke oplossing is en dat de c.h. na deze "cold turkey" weer net zo vrolijk terug komt. Maar mocht iemand daar andere ervaringen mee hebben, ik hoor het graag.
Heel vroeger toen mijn migraineaanvallen begonnen en ze nog lang niet chronisch, naar wel zeer regelmatig waren, waren er nog geen medicijnen tegen.  Geduldig afwachten tot de aanval over was en daarna het leven weer oppakken of er niets aan de hand was. Zo ging dat, kinderen.
Later kwamen er zetpillen die, als je ze op tijd innam een aanval voorkwamen. Blijdschap alom, totdat mijn handen blauw werden van de pillen en eraf dreigden te vallen, mijn voeten voelden als ijsklompen en u raadt het al, ik er een verschrikkelijke hoofdpijn van kreeg.
Goede raad was duur, de farmaceutische industrie stuurde mij de triptanen.  Inplaats van pijn - pilletje - weg pijn werd het  pijn-prikje-weg pijn en het leven kon weer vrolijk verder worden geleefd. Ik moet zeggen, voor een redelijk lange tijd, totdat ook de triptanen vooral bijdroegen aan de hoofdpijn, die inmiddels wel chronisch was geworden. Ik zeg niet met de deskundigen, dóór de medicijnen, maar voorkomen hebben ze het ook niet.
Inmiddels was ik bij de neuroloog beland die mij opgewekt vertelde dat ik door al die triptanen waarschijnlijk wel binnen niet al te lange tijd aan een hartaanval zou overlijden. Nou vond ik dat toen eerlijk gezegd  nog niet zo'n slecht idee, maar de neuroloog dacht dat te voorkomen met behulp van topomax, een middel tegen epilepsie, ook goed in het voorkomen van migraine. Ze zei het met het enthousiasme van een zendeling. Ach ja, waarom niet. Ik moet zeggen, knapte ik van de andere medicijnen eerst op en werd ik na verloop van tijd pas zieker, van topomax werd ik vanaf dag één gelijk doodziek. Dat is wel zo duidelijk. Zware hoofdpijn was nog wel de minste van de bijwerkingen. 
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De zoektocht in medicijnenland lijkt wat op een speurtocht waarin je regelmatig denkt:"Hé, ben ik hier niet al eens eerder geweest?"
Gelukkig zijn er ook nog andere manieren om jezelf te vermaken met chronische hoofdpijn. Maar hierover een volgende keer meer.